Organisaties als RIBW K/AM bieden begeleiding aan mensen met een psychiatrische/psychosociale problematiek. Dat is mooi, maar wat doe je met mensen die de noodzaak van hulp niet inzien? Mensen die overduidelijk sociaal kwetsbaar zijn, die in de marge van de samenleving leven en niet zelden voor overlast zorgen, maar die elke vorm van hulpverlening weigeren? Hier komt de OGGZ om de hoek kijken. Maar alle goede bedoelingen ten spijt, vallen ook hier soms mensen tussen wal en schip. Organisaties werken steeds meer en beter samen, maar het is nog steeds niet optimaal.
Één van de redenen waarom Ruud Collin, als teamleider bij RIBW K/AM verantwoordelijk voor de OGGZ-doelgroep in Haarlem, het initiatief nam om een stap verder te gaan. “We hebben te maken met mensen die vaak de zorg mijden, die nauwelijks ‘te vatten’ zijn. Zij komen via de Brede Centrale Toegang in het GGZ-veld terecht. En tot nu toe konden zij in dat veld makkelijk verdwalen of zich verstoppen. Daarom pleit ik ervoor dat organisaties niet alleen samenwerken – dat is onvoldoende – maar echt hun werk integreren. Dat betekent dat je van meet af aan met zijn allen rond iemand heen gaat staan. Eigenlijk zorg je ervoor dat niemand buiten de boot kan vallen, omdat hulpverleners, famillie en vrienden (als die er zijn) als een reddingsboei om die boot heen zitten. Tot nu toe wordt vaak gestart met een traject A en pas als dat succesvol is afgerond, komt traject B in zicht. Ik ben van mening dat je verschillende trajecten naast elkaar kunt laten lopen.”

Ruud staat niet alleen met zijn mening: vanaf 1 oktober a.s. gaat het team Maatschappelijke Opvang en Housing First van RIBW K/AM een kantoor delen met GGD, ACT/GGZ inGeest, Humanitas en HVO-Q. “We zitten straks letterlijk en figuurlijk op elkaars lip. Daardoor kunnen we gezamenlijk een plan maken voor een cliënt. Geen gedoe meer met overdracht en het risico op miscommunicatie. Maar samen één plan maken en uitvoeren. Dat levert niet alleen betere, maar ook snellere zorg op. En het mag allemaal wel wat ambitieuzer, daar doe je de mensen juist een groot plezier mee. Niet zeggen dat iemand eerst maar eens een paar maanden lang zijn kamer netjes opgeruimd moet houden, voordat er aan dagbesteding kan worden gedacht. Maar vragen wat iemands uiteindelijke doel, zijn droom is, en dáár met zijn allen op inzetten.”

Suzan Jonker, maatschappelijk werker bij HVO-Querido sluit zich hierbij aan: “Gezamenlijk kunnen we veel beter tegemoet komen aan de hulpvraag van de cliënt. Straks zitten we niet alleen in hetzelfde pand met onze ketenpartners, maar ook met cliënten die door ons worden begeleid. Dat maakt de samenwerking in alle richtingen veel beter en gemakkelijker.”